ارزیابی ریسک نیمه کمی آلاینده های تولوئن دی ایزوسیانات و متیلن دی ایزوسیانات در کارگاه های نقاشی اتومبیل استان البرز
Authors
abstract
سابقه و هدف: افراد در طی زندگی و به ویژه در محیط های کاری خود با مواد شیمیایی گوناگونی مواجهه دارند. برخی از این مواد شیمیایی خطرهای بهداشتی بالقوه زیادی برای سلامتی دارند. در ارزیابی ریسک مواد شیمیایی، میزان ریسک برای استفاده کننده گان مشخص شده و اقدامات لازم برای محافظت پرسنل در برابر مواد شیمیایی مخاطره آمیز پیشنهاد می گردد. بدین جهت پروژه حاضر با هدف ارزیابی ریسک نیمه کمی مواجهه با تولوئن دی ایزوسیانات و متیلن دی ایزوسیانات در کارگاه های نقاشی اتومبیل استان البرز تعریف و اجرا گردید. مواد و روش ها: این مطالعه ای مقطعی در سال 1392 انجام گرفته است. جهت ارزیابی ریسک آلاینده های تولوئن دی ایزوسیانات و متیلن دی ایزوسیانات در کارگاه های فوق از روش دپارتمان بهداشت حرفه ای سنگاپور استفاده گردید. نمونه ها از کارگاه های نقاشی اتومبیل در سطح شهرستان کرج به روش niosh 5522 جمع آوری و توسط دستگاه hplc آنالیز گردید. یافته ها: درجه خطر تولوئن دی ایزوسیانات و متیلن دی ایزوسیانات به ترتیب برابر 3 و 2 است. درجه مواجهه برای مواد فوق در همه کارگاه ها برابر با 5 به دست آمد.ضریب ریسک برای تولوئن دی ایزوسیانات و متیلن دی ایزوسیانات به ترتیب 8/3 و 1/3 محاسبه گردید. رتبه ریسک برای تولوئن دی ایزوسیانات برابر سطح ریسک زیاد و برای متیلن دی ایزوسیانات برابر سطح ریسک متوسط به دست آمد. استنتاج: روش ارزیابی ریسک دپارتمان بهداشت حرفه ای سنگاپور جهت اولویت بندی اقدامات کنترلی به کار می رود. مهم ترین نقص این روش عدم انجام ارزشیابی ریسک (تعیین قابل قبول یا غیر قابل قبول بودن خطرات) و هم چنین عدم تاثیر میزان غلظت های بالا در محاسبه ضریب مواجهه می باشد.
similar resources
ارزیابی ریسک نیمه کمی آلاینده‌های تولوئن دی ایزوسیانات و متیلن دی ایزوسیانات در کارگاه‌های نقاشی اتومبیل استان البرز
Background and purpose: People are exposed to various chemicals during life especially in their working environment. Some of these chemicals have potential health risks. In risk assessment of chemicals, necessary actions are recommended to protect the involved people against hazardous chemicals. This study was designed to assess the semi quantities risk of TDI and MDI in car paint shops in Albo...
full textارزیابی غلظت متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات در هوای محیط کار صنایع پلی اورتان ایران
Background and Purpose: MDI (Methylene Diphenyl Diisocyanate) is a high tonnage product, which comprises about 90% of the total diisocyanate in the market. Polyurethanes are produced by reacting diisocyanate with polyols and other chemicals. They are known as respiratory tract and skin sensitizers and are the most common cause of occupational asthma in the world (NIOSH 1994). On this subject,...
full textارزیابی اثر 4، 4- متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات در کارگران فوم سازی شرکت خودروسازی
چکیده زمینه : 4، 4- متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات (MDI) به عنوان ماده اولیه، پرمصرف ترین ایزوسیانات مورد استفاده در صنایع فوم پلی اورتان (شاخه ای از صنعت پلاستیک) و یکی از علل اصلی آسم شغلی است. هدف : مطالعه به منظور ارزیابی اثرات تنفسی، پوستی، چشمی و گوارشی MDI در کارگران فوم سازی شرکت خودروسازی انجام شد. مواد و روشها : این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1381 در یکی از شرکتهای خودروسازی استان تهرا...
full textارزیابی اثر ۴، ۴- متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات در کارگران فوم سازی شرکت خودروسازی
چکیده زمینه : 4، 4- متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات (mdi) به عنوان ماده اولیه، پرمصرف ترین ایزوسیانات مورد استفاده در صنایع فوم پلی اورتان (شاخه ای از صنعت پلاستیک) و یکی از علل اصلی آسم شغلی است. هدف : مطالعه به منظور ارزیابی اثرات تنفسی، پوستی، چشمی و گوارشی mdi در کارگران فوم سازی شرکت خودروسازی انجام شد. مواد و روشها : این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1381 در یکی از شرکتهای خودروسازی استان تهران...
full textارزیابی غلظت متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات در هوای محیط کار صنایع پلی اورتان ایران
سابقه و هدف: متیلن دی فنیل ایزوسیانات (mdi) در مقایسه با 90 درصد از کل دی ایزوسیانات های مصرفی بازار، فرآورده ای تناژ بالا می باشد، پلی اورتان ها از واکنش دی ایزوسیانات ها با پلی یول ها و دیگر مواد شیمیایی حاصل می شوند.آن ها به عنوان تحریک کننده سیستم ریوی و پوست شناخته شده و عامل اصلی بروز آسم شغلی درجهان می باشند (niosh1994). هدف از این مطالعه، ارزیابی میزان غلظتmdi درصنایع پلی اورتان به کمک ...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندرانجلد ۲۵، شماره ۱۳۲، صفحات ۸۲-۹۰
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023